Rozdział IX - Jaskinia Batmana

Nie myślę o raju. Miłości nie ma dziś. Nie oczekuję czarów. Po prostu daj mi żyć.

-Witaj w jaskini Batmana – powiedział uśmiechnięty Dick. Prawie nie mogłam uwierzyć w jego słowa. A jednak ta jaskinia była niesamowita, niecodzienna.

-Dick, czy ty mnie przypadkiem nie robisz w konia.

-Nie – odezwał się ktoś za moimi plecami. Kiedy się odwróciłam, zobaczyłam wysokiego, umięśnionego mężczyznę o czarnych włosach i niebieskich oczach. Był to Bruce Wayne. Jego poważna mina była lekko przerażająca.

-Dlaczego mnie tu sprowadziliście? Dlaczego akurat teraz?

-Planowaliśmy zrobić to wcześniej, ale wtedy…

-Sprawy się skomplikowały – dokończył Dick – Jesteś super żołnierzem, lecz jesteś w poważnym niebezpieczeństwie.

-Nie rozumiem. Rose Wilson zabiła moich rodziców. Zemsta Slade’a się dopełniła.

-Nie do końca. Slade chce się zemścić także na tobie.

-A co ja mu takiego zrobiłam?! Nie chciałam zostać…

-Jego to nie obchodzi! – wykrzyknął lekko zdenerwowany Bruce – On jest psychopatą. Jedyne czego pragnie to zabić wszystkich i wszystko co stanie mu na drodze do zwycięstwa. Jeśli chcesz przeżyć musisz  nauczyć się bronić.

-Umiem się bronić.

Nie minęła sekunda, a Bruce spróbował uderzyć mnie pięścią w twarz. Zrobiłam szybki unik, ale mężczyzna od razu kopnął mnie w brzuch, a potem pięścią prosto w nos. Upadłam na ziemie i złapałam za ociekający krwią nos.

-Musiałeś Bruce?! – zapytał zdenerwowany Dick.

-Musiałem. Ona musi zrozumieć, że Wilson to nie przelewki – Wayne podszedł do mnie i wyciągnął rękę w moim kierunku. Niechętnie złapałam ją, ale nim zdążyłam porządnie stanąć na nogi Bruce przerzucił mnie przez plecy, a ja znów upadłam.

-Muszę przyznać, – wydusiłam – niezły jesteś – Powoli podniosłam się z ziemi. Z mojego nosa nadal ciekła krew. Do tego doszedł jeszcze ból pleców – Czy jest na sali jakiś lekarz? – niespodziewanie zza rogu wyszedł Pennyworth. W rękach trzymał tacę, a na niej leżały bandaże i opatrunki – Ty chyba zaplanowałeś to wszystko, co?

Bruce nic nie odpowiedział. Alfred opatrzył mój nos i zaparzył herbaty. Richard cały czas nie spuszczał mnie z oczu. Jezu! Jestem tu przecież bezpieczna. Nie musi mnie chronić.

-To kim w sumie jest Slade Wilson?

-To płatny zabójca. Kiedy przestał pracować dla twoich rodziców, stał się wojownikiem Ligii Zabójców.

-Czego?

-Liga Zabójców, to taki klan assasynów. Dowodzi nim Ras’ al. Ghul, który żyje już kilkaset lat dzięki Jamom Łazarza, które mają moc leczenia.

-Wilson trenował u ligi przez dłuższy czas, – kontynuował Bruce – ale później z niewiadomych nam przyczyn odszedł. Stał się zabójcom znanym jako Deathstroke. Potem Wilson dowiedział się, że ma córkę. Zaczął ją trenować, żeby wyrosła na zabójczynie, tak jak on.

-Deathstroke jest niebezpieczny. Musisz zacząć trenować. Będę ci pomagał. Razem z Brucem będziemy sprawdzać twój dom. Będziesz bezpieczna.

-To bardzo miłe z waszej strony, ale naprawdę sama sobie poradzę.

-Nie zrozumiałaś – powiedział Bruce – to jest pytanie. Musisz być ochraniana. Inaczej zginiesz.

-Dobra, słuchajcie. Nie będę się z wami kłócić. Chcecie bezczynnie siedzieć pod moim domem, proszę bardzo. Ale jak ciotka was zobaczy to…

-Co jest Angel?

-Ciotka! Jest już grubo po północy. Ona mnie chyba zabije. Szybko Dick! Musisz  mnie natychmiast odwieźć.

-Jasne. Wsiadaj na motor.

***

Tym razem Dick odwiózł mnie w niecałe pięć minut. Po cichu weszłam do domu, uważając by nie obudzić ciotki. Kiedy zamknęłam drzwi wejściowe światło się oświeciło. Na kanapie siedziała ciocia Isabel. Nie miała zbyt zadowolonej miny.

-Gdzie ty byłaś?!

-Na przejażdżce. Nie zabraniałaś mi wychodzić jeśli dobrze pamiętam.

-Żartujesz sobie?! Jest już wpół do drugiej!

-No i co z tego?!

-Nie tym tonem szczeniaku! Może twoi rodzice byli dla ciebie wyrozumiali i pozwalali ci na wszystko, ale wiedz, że ja taka nie jestem. Każdy twój postępek będzie miał konsekwencje.

-Nie wystraszysz mnie jakimiś karami.

-To nie będzie kara. Wyjeżdżamy z Gotham.

-Co?! Nie możemy! To mój dom!

-To zwykłe miasto. Wrócimy do mojego domu w Star City. Tam nauczę cię dyscypliny. A teraz marsz do pokoju.

Biegiem wleciałam po schodach i weszłam do mojego pokoju. Szybko zamknęłam drzwi i zaczęłam płakać. Zmęczona upadłam na podłogę. Poddaje się. Nie wytrzymam z tą kobietą. Jak ona może?! Gotham City to mój dom. Tutaj mieszkają wszyscy moi przyjaciele. Tutaj mieszka Dick! Nie mogę go znowu stracić!